St Petersburg - Moskou - Irkoetsk - Ulanbatar.

Eindelijk is het zover, na lang wachten begin ik eindelijk met mijn reis.
Hoewel ik de laatste weken niet echt het gevoel had dat ik daadwerkelijk voor een lange tijd weg zou gaan heb ik er wel super veel zin in.
Mijn eerst vlucht naar München is iets vertraagd door een defecte gate maar mijn overstap op de luchthaven van München naar St Petersburg was makkelijk te doen.

Nadat ik door de paspoort controle ben geweest en mijn bagage heb opgehaald loop ik richting de uitgang van de luchthaven van St Petersburg Pulkovo AirPort. Aangezien ik geen vervoer heb naar mijn hostel heb besluit ik een taxi te pakken.
Een taxichauffeur buiten spreekt mij aan, ik laat hem het adres van mijn hostel zien en we spreken een prijs af.
Tijdens de rit probeer ik nog wat met de chauffeur te praten maar op alles wat ik zeg schut hij nee... Dit terwijl hij na een tijdje wel in het Russisch tegen mij probeert te praten..
Uiteindelijk weet ik hoe ik dankjewel zeg (spasiba) en tot drie tel.

Aangekomen bij mijn hostel krijg ik meteen de sleutels van mijn slaapzaal.
Hier zijn nog vier mensen die dezelfde trip als ik doen waaronder twee zuid amerikanen waarmee ik meteen wat mee ga eten.
Daarna nog even St Petersburg ingeweest aangezien mijn hostel midden in het centrum ligt.


Mijn tweede dag in St Petersburg begint vandaag al vroeg. Na het ontbijt besluit ik samen met James uit Engeland die ook deze treinreis maakt naar de Hermitage te gaan.
De Hermitage ligt aan een grote rivier.
Onderweg hier naartoe kom je al best veel kathadralen tegen. Aan de voorkant van de Hermitage is er een groot plein. Het verbaast me dat dit plein zo leeg is aangezien de Hermitage zelf best bekend en groot is.
De Hermitage is van binnen een mix van oude zalen en schilderijen van hoe het vroeger was toen het nog als een paleis diende.

Na ons bezoek aan de Hermitage drinken we nog een kop koffie en lopen we nog wat door de stad. Om om 5 uur weer bij ons hostel te zijn omdat we hebben afgesproken met Victor.
Victor is onze "gids" hij is niet echt een gids maar een student die ons wat meer dan de toeristische atraksisch laat zien.
Zo weet hij waar je typisch Russisch kan eten en hij verteld wat meer over de stad. In totaal hebben we twee uur door de stad gelopen en zijn we met de metro terug gegaan naar ons hostel.

De volgende ochtend hebben we weer met Victor afgesproken om de oude stad en de kathedralen te bekijken. Ondertussen is het s'ochtend een graad of 12 en in het middag uur zelfs 16 graden. Dit terwijl er in de rivier nog steeds ijs te vinden is.

Na het avondeten pak ik mijn spullen om s'nacht de trein naar Moskou te pakken.
Volgens Victor is dit de comfortabelste trein van de gehele reis naar Beijing toe.
Dit zou best wel kunnen kloppen want er is zelfs WiFi in de trein.
De coupes zijn niet groot maar slapen is wel te doen. Gelukkig is het nu rustig dus slapen in de trein is goed te doen.

Iets over negen komen we aan in Moskou waarna ik eerst een goed ontbijt op het station neem om daarna de taxi te nemen naar mijn hostel.
Onderweg zie je meteen dat Moskou een veel grotere stad is dan St Petersburg.

Bij mijn hostel in Moskou ontmoet ik weer twee mensen Jade en Clément die ook net als James en ik dezelfde reis doen. Aangezien wij nog niet kunnen inchecken rond deze tijd pakken we met z'n vieren de metro naar de stad.
Hier in Moskou kun je meelopen met iemand die "Free city tours" geeft. Deze mensen zijn te herkennen aan een rode jas en een microfoon met een kleine luidspreker aan hun rugzak. Nadat we tot de helft zijn meegelopen met de Tour (tot aan het rode plein). Besluiten we zelf op pad te gaan en het Kremlin te bezoeken.
Ook op dit terrein staan veel kathedralen, heb hier ook de zonsverduistering kunnen zien ;)

De volgende dag nog even Moskou ingeweest om vervolgens de trein naar Irkoetsk te nemen.

Iets meer dan drie dagen zit ik in de trein, ik ga qua tijd naar + 5 en er is geen douche. Er is alleen een boiler met warmwater voor koffie thee en noodles.
Ik slaap op het bed boven de banken. De andere mensen in mijn coupé wisselen zich af gedurende de rit. Het zijn voornamelijk oude Russen die eerst proberen een praatje te maken maar als ze erachter komen dat ik er niets van snap houdt het al snel op.

In de coupé naast me zitten Russische soldaten van mijn leeftijd. Ze nodigen me om 7 u s'ochtends al uit om een biertje te drinken. Ik sla deze rondje even over..
Wel lukt het om in gebrekkig Engels een praatje te maken. Ik denk dat ik wel vijf keer mijn naam op een papiertje moest zetten ook heb ik al hun filmpjes van het leger gezien.

Onderweg in de trein zie je het landschap veranderen. Soms rijden we door een gebied met veel naaldbomen en soms rijden we echt uren door een stad met alleen maar oude al lang afgeschreven huizen en industrie.
Gelukkig ligt er onderweg wel veel sneeuw al is de temperatuur overdag net tegen het vriespunt.
Hoop dat het in Irkoetsk wel wat kouder is omdat dan het Baikalmeer bevroren zal zijn.

Aangekomen in Irkoetsk ga ik met een busje naar een klein dorpje aan het meer.
Bij het meer aangekomen verblijf ik in een gasthuis met een mooi uitzicht over het meer.
Die zelfde dag ga ik met de hondenslee op pad om de buurt te "verkennen".
Ook rij ik hier op een paard door de bossen met een geweldig uitzicht op de besneeuwde bergen. Het Baikel meer is ook helemaal bevroren terwijl het nu ongeveer 7 graden is.
Het duurt minstens een maand voordat alles ontdooit is.
De volgende dag besluiten we een wandeling te maken naar het uitkijkpunt bovenop de berg.
Helaas was er bovenop de berg niets te zien omdat het te bewolkt is. Op deze berg is er in de strenge wintermaanden ook een skipiste. Hij is nu gesloten waarschijnlijk omdat het sneeuw al begint te smelten. Alsnog besluiten we via de piste naar beneden te lopen.
De rest van dag bekijk ik het dorpje, loop over de markt en maak vooral veel foto's van het meer.

Omdat het sneeuw nu echt begint te ontdooien en de meeste wegen in dit dorpje uit kleine zandweggetjes bestaat besluiten we terug te gaan naar Irkoetsk om daar de stad te bekijken en na het avondeten de trein naar Ulanbatar te pakken.
Irkoetsk is een echte Russische stad naar mijn idee. Het verkeer is chaotisch en je ziet dat er minder invloed uit Europa is, zoals echte russen in bontjassen en met bontmutsen op.
Inmiddels is de temperatuur vandaag -1.

Diezelfde avond pakken Jade, Clément, James en ik de trein naar Ulanbatar (Mongolië).
We zitten in een treinstel met veel toeristen en een enkele Rus. Dit zorgt ervoor dat we met 7 mensen in een coupe zitten te kaarten wat best gezellig is.

Na een nacht door Rusland te hebben gereden komen we aan op het laatste station in Rusland. Hier wordt ons treinstel losgekoppeld en moeten we wachten op een nieuwe locomotief die ons de grens overbrengt naar Mongolië. Op dit station is ook de paspoort controle en krijg ik een stempel in mijn paspoort dat ik Rusland verlaat.
Dit alles bij elkaar duurt in totaal 5 uur en er wordt zo'n 6 keer gevraagd of we ons paspoort willen afgeven of willen laten zien. Het makkelijke is wel dat de controle allemaal in je eigen coupe is. Dus je kan gewoon blijven zitten.

Nadat onze paspoorten zijn gecontroleerd gaan we uiteindelijk weer rijden. Aangekomen bij het eerste station in Mongolië herhaalt zich het zelfde weer bij deze grens bewaking. Mongolische soldaten controleren onze paspoorten en onze bagage. Gelukkig duurt dit iets korter want na ongeveer 2 uur wachten rijden we aan het einde van de avond richting de hoofdstad van Mongolië.

Om 6:45 komen we aan in Ulanbatar we gaan direct naar ons hotel en spreken om 11:30 u af om met onze Mongolische gids "odka". Of hoe ze zelf zegt "Wodka without w"om de stad te bekijken.
Ulanbatar is de koudste hoofdstad ter wereld. Dit komt omdat de stad ver van de zee ligt en omringt is tussen allemaal bergen.
Het is een drukke maar toch nog een kleine stad we hebben een busje met chauffeur gehuurd en bezoeken een tempel, gaan naar de zwarte markt het grote plein en het uitkijkpunt over de stad.

De volgende dag gaan we naar het nationaalpark om daar 3 dagen bij de nomaden te verblijven.
In Mongolië wonen ongeveer 3 miljoen mensen waarvan er ongeveer 1,3 miljoen in of nabij de hoofdstad wonen. De rest van de mensen wonen in kleine dorpje of wonen op het platteland met een nomaden bestaan.
Wij verblijven deze 3 dagen bij een familie die ook zo leeft.

Aangekomen bij het kamp slapen we met z'n vieren in een nomadentent in the middle of noware. Tussen de bergen in het nationaal park.
Nadat we wat hebben gegeten besluiten we verschillende bergen om ons kamp heen te beklimmen wat voor mooie foto's zorgt.

Na een paar uur bezoeken we één van de families van wie dit kamp is. Zelf wonen ze achter een heuvel ruim 10 minuten rijden. Hier is ons avond eten en met typische mongoolse thee met onderandere geitenmelk, het is wat wennen maar het smaakt niet verkeerd.
Tijdens het avondeten krijgen we een korte uitleg hoe het er normaal aan toe gaat. Omdat deze familie ook een kamp hebben gebouwd waar wij verblijven. Hebben ze niet zoveel vee voor een nomaden bestaan hier, het zijn een stuk of 6 koeien. Omdat Odka onze gids is is er ook de gelegenheid om vragen aan de familie te stellen aangezien deze familie geen Engels praat.

Na het avondeten ontmoet ik een paar mensen uit Australië die ook net als wij in het kamp verblijven. Ze nodigen ons uit om wat te drinken in hun tent. Dit wordt een mooie avond en als het nacht begint te worden gaan we met z'n allen naar een kampvuur buiten waar er een groepje mongoolse mannen afval aan het verbranden zijn en wodka aan het drinken is.

Als het een uurtje of één is ga ik met twee Australiërs die net als ik ook een spiegelreflexcamera hebben de steppe in om mooi foto's van de sterren en bergen bij nacht te maken.

De volgende dag na het ontbijt vertrekken we weer naar de nomadenfamilie om daar de gehele ochtend paard te gaan rijden door de bergen. Na het paardrijden wordt ons een spel geleerd met geitenbotten. Als de Australiërs erbij komen wordt dit uiteindelijk een drankspel.

De laatse dag op het kamp begint met een ontbijt en op de terugweg naar Ulanbatar bezoeken we nog een tempel tussen de bergen. De meeste wegen zijn van zand en onderweg komen we langs een militaire basis waar we wat eten en de gelegenheid krijgen om de tanks te bewonderen..

Ik ben nu nog twee dagen in Ulanbatar en dan pak ik de trein rechtstreeks naar Beijing.

Het was eerst de bedoeling om de blog eerder op internet te zetten maar aangezien ik er ook foto's en video's bij wil hebben duurt het heel lang voordat ik alles geupload heb aangezien het internet best slecht is.

Maar ondanks het slechte internet hoop ik jullie zo toch nog op de hoogte te houden :)

Tot de volgende blog!